Weer een jaar voorbij, dus even een moment de tijd nemen om dankbaar te zijn voor iedereen die mijn blogs hebben gelezen. Of je ze allemaal hebt gelezen of maar een klein stukje van 1 blog, ik ben je dankbaar! En alle lieve reacties die ik hem mogen ontvangen voelde iedere keer als een cadeautje. 

Het is onderhand alweer bijna een jaar terug dat ik voor het laatst een blog geschreven heb, dus het wordt wel weer eens tijd voor een nieuwe blog!

Een chaos in het huis is een chaos in het hoofd, althans zo is het zeker in ons huis ;-)

Zoals ik in mijn vorige blog beschreven had is dat ik na de ingreep nog steeds pijn heb, zenuwpijn wel te verstaan. Twee weken na het bezoek in het AMC had ik telefonisch contact gehad met een arts van het AMC en deze verzocht mij toch weer naar Eindhoven te gaan om het daar te laten beoordelen aangezien ze daar precies weten wat ze gedaan hadden tijdens de ingreep. Vervolgens naar Eindhoven gebeld en binnen een paar dagen kon ik gelukkig al terecht.

Na een lange tijd met strenge maatregelen vanwege de Corona Pandemie, gaan we nu langzamerhand weer richting het oude "normaal".  Voor velen is het een waar feestje dat alles weer open gaat en veel weer mag. Ondernemers kunnen weer fijn aan het werk en klanten en bezoekers kunnen weer genieten van de uitstapjes en lekker winkelen. Ook mag je weer op visite gaan en meerdere mensen thuis uitnodigen. Dat betekent dus ook meer (gezellige) druktes, iets wat nou niet bepaald hand in hand gaat met autisme. In deze blog vertel ik je vooral over mijzelf en mijn moeite met druktes. 

Hier het vervolg na de pocket revisie in Eindhoven.

Zoals je in de blog Van mijn eerste implantatie tot nu kon lezen, wachtte ik op een oproep voor een ingreep in Eindhoven. Hier lees je het vervolg.

In deze blog beschrijf ik het verloop van mijn eerste implantatie tot aan nu, wat gepaard is gegaan met ups & downs en veel domme pech. 

Waarom ik een pacemaker nodig heb en hoe het ontdekt werd, vertel ik je hier.