Zoals je in de blog Van mijn eerste implantatie tot nu kon lezen, wachtte ik op een oproep voor een ingreep in Eindhoven. Hier lees je het vervolg.
Eindelijk, daar was dan de datum voor de hopelijk laatste operatie voor de komende 10 jaar, donderdag 8 juli. Ik moest mij al vroeg om 7 uur melden in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven en omdat het nog wel een stukje rijden is besloten mijn man en ik de dag ervoor in te checken in een hotel in Eindhoven. De kinderen waren in goede handen bij opa en oma, maar desondanks was het een onrustige nacht. Toen de ochtend eenmaal aangebroken was, was ik blij en gezond gespannen dat het moment eindelijk daar was. Nog voor 7 uur waren wij al aanwezig in het ziekenhuis en was het wachten op een verpleegkundige die ons zou komen halen. Eenmaal opgehaald hadden wij mijn intake gesprek en werd ik vervolgens meegenomen naar de hartlounge en moest ik voordat wij verder gingen al afscheid nemen van mijn man. Vanwege de corona mocht mijn man alleen bij het intake- en ontslaggesprek aanwezig zijn en moest daarna direct het pand weer verlaten. Toen mijn man eenmaal weg was werd ik naar een bed begeleid en moest ik mij daar gaan omkleden en dan wachten tot het moment dat ik opgehaald zou worden, infuus was tijdens de intake al geplaatst en ook de testen zoals hartfilmpje en bloeddruk waren al gedaan. Gelukkig was de verpleegkundige die mij begeleidde heel gezellig en heb ik daar mee kunnen kletsen totdat de verpleegkundige van de hartcatheterisatieruimte mij kwam vertellen dat het alleen nog wachten was op de cardioloog en dat ik dan opgehaald zou worden. Niet lang daarna kwam diezelfde verpleegkundige met de cardioloog aan mijn bed. De cardioloog bekeek en voelde waar de pacemaker op dat moment zat en besprak met mij de mogelijkheden en wat hij vooral dacht te gaan doen. Ik vond dat erg prettig dat hij zoveel tijd en aandacht aan mij schonk voordat ik daadwerkelijk de ingreep zou gaan krijgen. Vervolgens werd ik meegenomen en eenmaal daar werd nogmaals samen met de vaatchirurg alles doorgenomen voordat ik in slaap gebracht werd. Eenmaal terug op de hartlounge na de ingreep was ik ook zo weer wakker en helder en kwam vervolgens direct de cardioloog samen met de vaatchirurg eraan om mij te vertellen en aan te wijzen wat ze precies gedaan hadden en ook waar. Ze hadden de pacemaker toch weer in de liesstreek gehouden en ze hadden oude hechtingen verwijderd. Ze hebben de pocket gehecht maar de pacemaker niet vastgelegd zodat deze niet aan hechtingen zou kunnen trekken bij bewegingen wat dan weer klachten kan opleveren. Maar dat is niet het enige wat ze gedaan hebben, want ze hebben dus gezien waar mijn pijnklachten grotendeels vandaan kwamen en dat de druk op mijn heup bot de meeste irritatie op leverde en dat wilden zij ook voorkomen. Daarom hebben ze een soort muurtje gemaakt tussen mijn pacemaker en mijn heup bot zodat hij daar niet meer tegenaan zou komen. Hopelijk op deze manier kan ik weer klachtenvrij vooruit, maar aan hun inzet heeft het niet gelegen. En bovendien is de tijd die ze in mij gestoken hadden al ontzettend te waarderen. Nadat de artsen geweest waren kon ik mijzelf gaan aankleden en werd er voor mij wat te drinken en vervolgens ook wat te eten geregeld. Ook kon ik mijn man bellen en doorgeven wanneer hij kon komen en uiteraard mijn ouders en lieve vrienden op de hoogte stellen dat het achter de rug was. Vervolgens ben ik in de hartlounge gaan zitten, wachtend op het moment dat de verpleegkundige van mening was dat ik wel naar huis kon en werd ik meegenomen naar de ruimte waar ik mijn ontslaggesprek had. Daar zat mijn lieve man al op mij te wachten en na het verwijderen van het infuus en de nodige informatie mee gekregen te hebben, mochten wij weer huiswaarts. Mijn man had al uitgecheckt in het hotel en de auto weer ingeladen met alle spullen dus we konden direct doorrijden. Rond 12 uur verlieten wij het ziekenhuis en na 2 uur waren wij heerlijk thuis! Thuis bij mijn lieve kinderen en ouders, thuis waar je toch altijd het beste hersteld. Twee weken strenge rust en na twee weken wondcontrole in het AMC, om dan na die twee weken rustig aan alles weer op te pakken en dan hopelijk gauw weer op volle toeren en zonder pijn. Gewoon weer verder met alleen controles totdat het moment weer daar is dat de pacemaker en/of draden aan vervanging toe zijn. Laten we hopen dat het nog 10 jaar mag duren!