Velen weten van mij dat ik, tot ruim een jaar geleden, jaren niet meer gewerkt had, op soms wat schoonmaakwerk na. Ik ben altijd zoals ik het zelf hier benoem, koos liefdevol werkloos geweest.
Sinds 2009 werkte ik al niet meer officieel voor een werkgever. Voor die tijd heb ik administratieve functies gehad zoals directiesecretaresse/management assistent en accountant assistent. Op een gegeven moment besloot ik eventjes te stoppen met werken met de komst van onze oudste om daarna de draad wel weer op te pakken. Maar omdat al snel bleek dat onze oudste al extra zorg nodig had ben ik langer thuis gebleven en vervolgens nog 2 lieve jongens op de wereld gezet waar jullie van weten dat de jongste zelfs nog meer zorg nodig had. We hebben in die jaren de bewuste keuze gemaakt en behouden dat ik thuis zou blijven en mijn man als internationaal chauffeur aan de slag zou gaan. Mijn man zei altijd, nu nog, ik heb liever dat de kinderen goede zorg en begeleiding hebben van hun moeder thuis dan dat er nog zoveel schakels tussen zitten zoals opvang, gastouders en overblijf. Hoe lief is dat! En zo hebben we dat jaren gedaan. Hij de hele week van huis en ik nam de zorg op mij en kon ook elke afspraak met de kinderen afgaan, instanties contacten, scholing regelen etc. Naast dat het heel fijn was hebben we ook echt wel zware jaren gehad. De zorg was geregeld zwaar, obstakels waar je tegenaan liep die je zelf moet zien uit te vogelen, veel heen en weer contact met scholen en instanties. Niet alles was uiteraard negatief maar kon wel veel energie kosten. Maar klagen alles behalve, want hoe vaak iets tegen kon zitten of hoe zwaar de dagen konden zijn, voor je kinderen doe je alles en met heel veel liefde! En ik ben ook blij dat we de mogelijkheid hebben gehad om het zo te doen. Mijn man ook, want ook al was hij veel weg van huis, zodra hij thuis was genoot hij zelfs extra van zijn gezin en wij van hem! Daarbij was hij altijd juist meer opgeladen omdat hij doordeweeks de zorg niet hoefde te dragen en kon hij altijd met gemak de zorg op zich nemen zodra hij thuis was en ik daardoor wat ruimte voor mezelf kon hebben en we zo enorm van elkaar konden genieten in het weekend! Daarnaast zorgde mijn man ervoor dat hij beschikbaar was en nog steeds is voor elk belangrijk moment voor de jongens op school, zoals een schoolreisje of kamp groep 8, daar was hij absoluut bij! En gelukkig heeft hij ontzettend veel plezier in zijn werk en kan hij enorm genieten van zijn avondjes bij de truckstops met andere chauffeurs.
Toen onze oudste alweer voor het tweede jaar op het middelbaar onderwijs zat, onze middelste naar groep 8 ging met continurooster en onze jongste op zijn plek zat op zijn school, kriebelde het weer om aan het werk te gaan. Iets wat ik graag wel weer wilde, maar ik gelukkig wel rustig de tijd voor heb gehad om te gaan realiseren. Ik weet juist dankzij mijn kinderen waar mijn krachten liggen en welke richting ik graag in zou willen slaan. Ik had vorig jaar in de zomer al op parttime functies gereageerd maar wat ik al vermoedde is dat mijn enorme gat op mijn CV het grootste probleem is. Ik begrijp een werkgever volkomen dat ik niet aantrekkelijk overkom hoe goed ik mijzelf probeer te verkopen en mijn enthousiasme laat blijken als ik geen recente werkervaring heb, maar hoe fijn zou het zijn als ik überhaupt een kans kan krijgen. Maar zoals ik al schreef, ik had nog geen haast en had in mijn hoofd zitten om na de zomervakantie pas echt intensiever te gaan zoeken naar een baan die bij mij zou passen. En zoals het met vele dingen in het leven gaat, kan er ook zomaar iets onverwachts op je pad komen. Dat laatste gebeurde ook.
Aan het einde van de zomervakantie, toen mijn man ook vrij was, hadden wij een tandartsafspraak staan. Toen we aan kwamen lopen bij het pand viel ons gelijk bij de deur een vacature op, er werd een tandartsassistente gezocht met leer- en werk mogelijkheden. Mijn man tikte mij aan en zei direct dat het wel wat voor mij zou kunnen wezen. Eenmaal binnen bleef het direct door mijn hoofd spoken, nooit aan gedacht natuurlijk om die richting op te gaan maar hoe langer ik erover nadacht, hoe leuker het mij begon te lijken. Na de controle maakte ik bij de assistente de afspraak voor de volgende keer en begon ik gelijk te informeren naar de vacature. Alles wat de assistente vertelde maakte mij nog meer enthousiast en daarnaast komen wij daar al 12 jaar dus je kent elkaar ook al aardig. Eenmaal thuis dacht ik: ik doe het gewoon! Dus zogezegd, zo gedaan en klom ik diezelfde middag nog in de digitale pen om een motivatiebrief en cv te sturen. De dag erna kreeg ik al vrij snel de uitnodiging om op gesprek te komen, enorm blij natuurlijk! Vervolgens vond het gesprek plaats en liep ik een week later zelfs een ochtendje mee om een goede indruk te krijgen. Beide partijen waren enorm enthousiast en voordat ik het wist had ik mijn inentingen geregeld, studie uitgezocht die ik ernaast moest volgen en een contract getekend. En zo ben ik van toen van koos liefdevol werkloos naar een studerende en werkende tandartsassistente gegaan. En ondertussen, ruim een jaartje verder, kan ik vertellen dat ik mijn studie succesvol heb afgerond en nog steeds met plezier als tandartsassistente werk bij de leukste tandartspraktijk van West-Friesland en omstreken!
Dankbaar voor mijn 2 fijne werkgevers die mij een kans hebben gegeven en dankbaar voor al mijn lieve collega's waardoor ik met heel veel plezier naar mijn werk toe ga!
Zo zie je maar weer, het leven zit vol verrassingen en kansen en ik ben blij dat ik deze kans niet heb laten liggen!