De eerste weken van het schooljaar zijn alweer achter de rug! Onze oudste musketier is zijn laatste schooljaar ingegaan op de basisschool, onze middelste is gestart in groep 6 en onze jongste is naar Speciaal Onderwijs gegaan. Hoe het met onze jongste is verlopen lees je hier.
Voordat onze jongste ging starten op zijn nieuwe school zijn wij twee keer tegen het einde van de zomervakantie met hem naar zijn nieuwe school gereden om hem een beeld te kunnen geven waar hij naartoe zou gaan. Omdat je hem niet te ver van te voren kunt vertellen dat hij naar een andere school gaat, hebben wij hem pas bij de tweede keer kijken ingelicht. De eerste keer dat we met hem er heen waren gereden was de poort toevallig open en konden we het schoolplein op lopen. Hij heeft daar lekker eventjes gespeeld en wij zeiden alleen tegen hem dat het een leuk schooltje was met hele lieve juffen en kinderen. De tweede keer dat we er heen gingen was de poort helaas dicht maar we konden er wel op afstand goed naar kijken en hebben het hem toen verteld dat dit leuke schooltje zijn school zou gaan worden. Eenmaal thuis hadden wij zijn nieuwe weekschema erbij gepakt met foto’s van de school en hem het zo ook weer duidelijk gemaakt wat hem staat te wachten. De laatste vrijdag van de zomervakantie kon hij samen met zijn papa en mama kennis komen maken met zijn nieuwe juffen en klasje, wat vond hij dat vreemd maar ook wel leuk. En toen was het moment daar, hij zou dan echt naar zijn nieuwe school gaan. Gelukkig was mijn man de eerste week ook vrij dus konden we hem samen naar school brengen en samen wennen aan de nieuwe situatie. We hadden afgesproken met zijn nieuwe juffen dat we rustig zouden op starten met alleen maar ochtenden nog en het dan per dag bekijken wat haalbaar is, aangezien een hele dag met ook broodje eten toch best intensief is zeker als hij gewend was thuis onder de middag een broodje te eten.
De eerste ochtend merkte je aan hem dat hij niet zo goed wist wat hem overkwam, hij zei helemaal niks en keek je ook niet aan. Toen wij weg gingen van zijn klasje zei hij ook geen gedag, dat vond ik toch behoorlijk zwaar en kon mijn tranen eenmaal buiten niet bedwingen. Wat wel fijn was is dat wij in school een afspraak hadden met zijn nieuwe logopediste voor een intakegesprek, dus konden wij hem nog eventjes zien. Gelukkig zagen wij hem met een auto in de weer dus dat gaf al wat rust en toen we eenmaal klaar waren met het gesprek bleek hij met zijn klasje buiten te spelen en zagen wij hem heerlijk fietsen over het schoolplein. Eind van de ochtend haalden wij hem weer op en was hij zichtbaar enorm vermoeid van de indrukken en had hij het moeilijk, dus fijn om hem dan maar een ochtendje naar school te laten gaan. De tweede dag was nog zwaarder dan de eerste, hij wilde niet naar school, iets wat we nog niet eerder meegemaakt hadden. Hij was huilerig en het was moeilijk afstand van hem nemen en met ophalen hoorden wij ook van de juffen dat hij gilde van onrust en dat ze hem zijn eigen weg hebben laten zoeken maar dat het gelukkig met buiten spelen weer beter ging. Toch was hij wel weer huilerig toen we hem ophaalden.Vreemd is het natuurlijk niet, dit is niet school zoals hij school kent. Het is niet alleen een andere locatie, juffen en kinderen maar ook het feit dat ze alles daar toch heel anders doen dan zijn vorige school. Zeker voor een kind met autisme zijn dat te veel veranderingen bij elkaar, hij moet dan echt alles wat hij gewend is uit zijn systeem krijgen en het nieuwe weer helemaal in zijn systeem krijgen en dat heeft tijd nodig.
Maar toen kwam dag 3! Hij ging gelukkig vrij rustig naar school en kwam zelfs ook tevreden uit school, hij leek het al een beetje te beseffen dat dit nu zijn school is en dat alles wat anders is er nou eenmaal bij hoort. En met elke dag die erbij kwam leek hij ook steeds blijer te worden, dus daar waren wij als ouders zijnde natuurlijk ook super opgelucht mee! Wel waren de nachten thuis weer zwaarder met hem omdat hij alles moest verwerken, maar gelukkig zijn die ook met de tijd weer beter geworden.
En nu gaat hij onderhand met veel plezier 4 hele dagen naar school en één ochtendje en hij gaat ook sinds 3 weken met het busvervoer. En wat vindt hij de bus fantastisch! Dat verbaasde ons ook helemaal niks want hij is natuurlijk al gek van auto’s en zeker zoiets groots als een bus. Dus we kunnen wel zeggen dat wij vanuit onze kanjer de bevestiging hebben gekregen dat we voor hem de juiste keuze hebben gemaakt, was eventjes spannend en hier en daar een traan maar we hebben er vertrouwen in dat we de goede weg hebben ingeslagen. Op naar een mooie schooltijd!