Onze jongste musketier is niet altijd een makkelijke slaper op zijn eigen bedje geweest. Wat daar vaak de oorzaak van was en hoe we er nu voor hebben gezorgd dat hij eindelijk goed op zijn eigen bedje kan slapen lees je hier!
Onze jongste musketier heeft altijd moeite gehad om zich goed te kunnen uiten en voor hem is het ook lastig om bepaalde gebeurtenissen te kunnen verwerken. Als er overdag iets gebeurd was of hij was simpelweg in een te drukke omgeving dan kwam dat er pas in zijn bedje uit. Hij kon ineens wakker worden of zelfs niet eens goed in slaap vallen op zijn eigen bed. Hij kon dan intens gaan huilen en zelfs schreeuwen en gillen, iets wat hartverscheurend is om te moeten zien. Daardoor namen we hem vaak bij ons in bed om te troosten en zelfs lieten we hem bij ons slapen als we wisten dat hij het niet aan kon om alleen te zijn, hij had een enorme behoefte aan veiligheid. Maar in het ergste geval was zelfs hem bij ons in bed nemen nog niet voldoende om hem weer rustig te krijgen en weer goed te laten voelen, dan waren we de halve nacht met hem bezig. Gelukkig namen die avonden en nachten wel meer af sinds hij beter kan praten en kunnen wij hem op weg helpen met het uiten van hetgeen waar hij wellicht later in de avond last van zou kunnen hebben. Als we weten dat hij bijvoorbeeld gevallen is op school of er heeft een ander kindje niet lief gedaan dan kunnen we hem helpen door dat goed te bespreken maar ook helpen zijn emoties daar aan te koppelen zodat hij weet hoe hij zich uiten kan. Je kunt hieraan denken dat we hem vragen of er nog wat gebeurd was op school, als hij dan niks zegt vragen of hij gevallen was en of dat zeer deed en of hij verdrietig was. Om dan vervolgens te zeggen dat hij best verdrietig mag zijn zodat hij zijn emoties los kan laten. En dan uiteindelijk natuurlijk positief eindigen zodat hij weet dat het gebeurd is, hij verdrietig mag zijn en dat het ook weer goed komt. Door steeds zijn dag door te lopen en alles vooral gedetailleerd door te nemen zorgen we ervoor dat hij alles op dat moment verwerken kan en daardoor vrolijk naar bed kan gaan en heerlijk kan slapen. En omdat school hier ook zo fijn aan mee werkt door veel door te appen naar ons, maar ook zelf met hem te bespreken zien we ook langzaamaan verandering in hoeveel hij zelf steeds meer begint aan te geven. Hij leert dus op deze manier zich te uiten en dan met als uiteindelijke doel hem niet meer op weg te hoeven helpen. Maar dat laatste heeft absoluut geen haast want hem helpen doen we heel graag, we zijn al blij als hij weer fijn slapen kan zonder zorgen.
Slapen op zijn eigen bedje was zelfs buiten zijn moeilijke verwerking van de dag, nog lang niet altijd vanzelfsprekend. Hij heeft op de dagen dat hij nergens last van had altijd prima op zijn eigen bedje geslapen maar ineens sloeg dat om naar vooral elk weekend niet op zijn eigen bedje slapen. Wat daar anders aan was was eigenlijk geen verrassing te noemen, zijn vader was namelijk alleen in de weekenden thuis, dus hij wilde dolgraag veilig bij zijn moeder èn vader liggen. Maar ook doordeweeks werd hij toch geregeld wakker om weer bij zijn moeder te liggen, ook ondanks dat hij een goede dag gehad had. Uiteindelijk begon het op gewenning te gaan lijken en moesten we ook daar een oplossing voor bedenken dat hij weer fijn de hele nacht op zijn eigen bedje zou gaan slapen, vooral de start van het slapen.
Toen heb ik bedacht om een beloningsvel te maken met vakjes waarin hij stickers kan plakken en na een x aantal stickers een beloning te krijgen. Hij mocht steeds 1 sticker plakken als hij al goed begon met slapen op zijn eigen bedje en 2 stickers plakken als hij daarbij ook de hele nacht op zijn eigen bedje had geslapen totdat zijn schaap klokje groen licht gaf en het op dat moment 7:00 uur was. (Dat schaapje is echt een uitkomst voor kinderen die nog niet goed het besef hebben hoe laat ze slapen moeten en wanneer ze uit hun bedje mogen.)
Als hij dan een x aantal stickers geplakt had dan kreeg hij een Kinder Suprise ei, want dat vindt hij echt lekker en na weer een aantal stickers kreeg hij een ei maar ook een klein autootje cadeau en zo regel na regel totdat zijn vel vol was en hij een groot cadeau uit mocht kiezen. En dan na dat eerste vel gingen we door naar een vel waarvan hij alleen nog maar 1 sticker kreeg voor elke nacht dat hij op zijn eigen bedje lag, want in slaap vallen ging al prima! Maar dan gingen we ook per vel het moment van cadeau of ei verder oprekken, dat hij dus steeds meer nachten op zijn eigen bedje goed moest slapen voordat hij wat zou krijgen. Ook pasten we dit beloningssysteem toe voor het slapen in de caravan. Na meerdere vellen, wat ook meerdere maanden betekenden, hebben we kunnen stoppen met dit beloningssysteem. Het was voor hem toen duidelijk wanneer het zijn laatste vel was en hij heeft het mogen afsluiten met weer een mooi cadeau uitzoeken. Het was een zeer geslaagde manier om blij hem op zijn eigen bedje te houden want uiteindelijk heeft hij maar een keer of 4 nog moeite gehad om op zijn eigen bedje te slapen maar dat waren dan ook momenten dat hij of ziek was of dat hij door andere redenen weer heel verdrietig was en dan mag hij wat ons betreft natuurlijk nog altijd fijn bij ons komen om zich weer extra fijn en veilig te voelen. Maar het mooiste is eigenlijk dat hij zelf zo nu en dan met trots zegt “goed op eigen bedje geslapen mama!”, nou dan smelt je toch?!