November en december zijn maanden vol gezelligheid, maar ook met een hoop druktes wat ook voor spanningen kunnen zorgen. Hoe wij dat thuis aanpakken, dat vertel ik je in deze blog.
Het zijn weer drukke feestmaanden en in ons geval zit er naast de Sint, Kerst en Oud & Nieuw, eind van november er ook nog de verjaardag van onze jongste bij. Gelukkig hebben we in de loop der jaren ontdekt hoe we die tijd voor onze kinderen zo prettig mogelijk kunnen laten verlopen, zodat er vooral zo min mogelijk spanningen zijn. We hebben daarbij ook, toen de oudste nog klein was, hele mooie tips gekregen vanuit het GGZ.
Eigenlijk is het simpeler dan je denkt, want waarom zijn er spanningen? Omdat kinderen vaak niet goed weten wat ze kunnen verwachten, denkende aan: wanneer komt de Sint, wanneer zet ik mijn schoen, wat zit erin, hoeveel pakjes krijg ik bij de viering van de Sint. Maar daarna ook met Kerst onder de kerstboom: wat krijg ik precies, hoeveel krijg ik en ga zo nog maar eventjes door. Op al deze vragen spelen wij al jaren zo goed mogelijk in, zelfs al kun je door het grote geheim van de Sint niet alles vertellen. Het begint al met een kalender waardoor er overzicht ontstaat welke gebeurtenis op welke dag is en zelfs welk moment van de dag.
In het geval van de Sint kregen wij de tip om alles waar spanning voor was of een vraag over was, ervoor te zorgen dat dit in de brief van de Sint aan het kind beschreven werd. Er stond bijvoorbeeld in “vanavond zet jij jouw schoen en dan zal er morgenochtend wat lekkers in zitten en zit er weer een mooie brief bij”, dan wist dus ons kind dat hij wat lekkers kreeg en dus geen speelgoed en ook weer een brief voor het volgende moment. In het geval van onze oudste was het nog niet specifiek genoeg dus werd “wat lekkers” vervangen voor “een zakje pepernoten”. En dan steeds weer een brief in zijn schoen over wat hij kon verwachten, dat gaf heel veel rust zonder de magie ervan af te halen. Voor de viering zelf kozen wij er altijd voor om er een pakjesDag van te maken ipv avond, het was zelfs een pakjesochtend. Dit deden we om 2 redenen, 1: dan zit je kind niet de hele dag in spanning en 2: dan kan het kind tenminste ook de hele dag nog met zijn cadeaus spelen ipv kort omdat hij weer gauw naar bed moet. Ook vierden wij het altijd in het weekend en nooit doordeweeks, met name op een zaterdag zodat ze op zondag nog eventjes bij konden komen van de eventuele opwindingen en spanningen die er waren. Voor de cadeaus op het pakjes moment kregen wij ook een hele goede tip die ik aan velen door heb gegeven en waarvan ik weet dat vele ouders dat ook overgenomen hebben. Heel simpel, maar een enorme uitkomst: alle cadeaus op kleur ingepakt, zodat er overzicht is. Dus: voor de oudste alle cadeaus in rood papier, de middelste alles in blauw papier en de jongste in groen papier en de ouders weer in een andere kleur. En dan haalde ik nooit Sintpapier maar gewoon mooi en vooral wat rustiger papier van bijvoorbeeld de Action, ook enorm handig als ik wat over had want dat kon dan weer eenvoudig voor de Kerst gebruikt worden en vervolgens voor een verjaardag. En voordat het pakjes moment aangebroken was werd het allemaal in de brief vanuit de Sint weer uitgelegd wat er te wachten stond. Er stond dan iets in als “morgenochtend krijgen jullie de pakjes thuis en ieder krijgt 4 cadeaus verpakt in een eigen kleur cadeaupapier, namelijk rood voor …, groen voor… enz.” Bij ons ging het wel nog een stapje verder, namelijk dat er al behoorlijk werd prijsgegeven wat ze zouden krijgen. En dan zou je denken: verpest dat niet alle magie en verrassingen? Nee juist precies het tegenovergestelde, want al die verrassingen zorgen voor onze kinderen alleen maar voor onrust en verdriet en buien vanwege de spanningen. Die voorspelbaarheid is juist een enorme zegen, dus als er bijvoorbeeld een bestuurbare auto gevraagd werd en een voetbal dan stond er de brief: “Je krijgt morgen een cadeau wat kan rijden, en iets wat kan rollen”, een opluchting en blijdschap volgt na het lezen van de brief en de periode van de Sint werd een stuk beter doorstaan.
Met de kerst is er wat minder spanning maar gaat het qua cadeaus hetzelfde: ieder zijn eigen kleur en wij zelf vertellen al wat ze verwachten kunnen. Bovendien leggen wij pas de avond voor Kerst alle cadeaus onder de boom en in de ochtend openen wij al snel de cadeaus zodat er voor de rest van de dag meer rust is.
In de loop der jaren verandert er uiteraard wel een hele hoop vanwege de leeftijd van onze musketiers en de hoeveelheid spanningen die er nog wel of niet bij kwamen kijken. Onze oudste wist al in groep 3 na de viering van Sint hoe het daadwerkelijk in elkaar stak. We hebben het hem wel moeten vertellen omdat, ondanks de voorspelbaarheid die we boden in de tijd van de Sint, het voor hem nog steeds teveel spanningen op leverden. Het was zo erg dat onze zoon, sinds het geloof in de Sint, met de jaren steeds meer tics kreeg in die periode. Het was gewoon ontzettend zwaar om dat aan te moeten zien wat de spanningen met hem deden. Dat wilden wij hem niet meer aan doen dus besloten wij hem alles uit te leggen. Wat toen gebeurde was magisch: tics verdwenen en een opluchting en blijdschap verscheen. Hij heeft het geen seconde erg gevonden dat het niet echt was en keek er juist naar uit om ons weer te helpen voor zijn broertjes, want ook dat helpen zorgde er juist voor dat hij steeds wist wat er stond te gebeuren. Hij vulde bijvoorbeeld de schoentjes en hielp met de brieven. Daarbij heeft hij tot op de dag van vandaag braaf het geheimpje bewaard en lief meegespeeld. En ook de basisschool had altijd goed ingespeeld op het autisme van onze oudste, dat gold uiteraard ook voor alle andere spannende (feest)momenten in het jaar.
Ondertussen weet de middelste ook al een aantal jaren hoe het zit en de jongste heeft er zelf weinig besef van waardoor we sinds die tijd nauwelijks nog wat aan de Sint hebben gedaan. Geen schoentjes gezet en maar een paar kleine cadeaus in de zak. De oudste twee hebben op school te maken gehad met surprises en bij de jongste op speciaal onderwijs houden ze het ook zo simpel en kort mogelijk, daar komt niet eens een Sint langs en het komt daar zelfs voor dat kinderen hun eigen cadeaus inpakken en weer uitpakken. Het enige wat wel “extra” was vorig jaar met het vieren van de Sint thuis, was het bezoek van Pieten in mooie wagens. Dit werd geregeld vanuit de stichting ‘Dag met een Lach’, een stichting die zich niet alleen inzet voor ernstig zieke kinderen maar ook voor kinderen zoals die van ons, oftewel met autisme. Het was een bijzonder mooi moment om te zien dat er lieve mensen zijn die zich in zetten voor onze kinderen. Onze kinderen mochten in de auto’s zitten en kregen ook nog eens cadeaus. Een dag met een heel mooi gouden randje! En ook voor dit jaar hebben wij onze jongens er weer voor opgegeven, nu al een hoogtepuntje voor de aankomende Sint viering! Kortom, het jaar zit er al weer bijna op en wij kijken uit naar een voorspelbare, rustige maar vooral gezellige feestmaanden! En wie weet heb ik een ander gezin hier ook weer een beetje mee kunnen helpen.